Όσο περισσότερο τα χαρακτηριστικά διαφοροποιούν το ένα παιδί από το άλλο, τόσο ευκολότερη είναι η εξεύρεση του ομοιοπαθητικού ιάματος. Η ιδιαίτερη ιδιοσυγκρασία κάθε ατόμου είναι αυτή που οδηγεί τον ομοιοπαθητικό στην επιλογή ενός εξατομικευμένου ιάματος, το οποίο θα βοηθήσει το άτομο να έχει μια πιο χαρούμενη, καλύτερα διευθετημένη και αποδοτικότερη ζωή.
Το ομοιοπαθητικό ίαμα, όταν ταιριάζει στην εικόνα του ασθενούς και η συνταγογράφηση είναι επιτυχής, τότε ξεκινά και διεγείρεται η φυσική θεραπευτική διαδικασία, η οποία σπρώχνει την αιτία της ασθένειας προς τα εξώτερα τμήματα του ανθρώπου. Η κατάσταση του ασθενούς βελτιώνεται σημαντικά στο σωματικό, το νοητικό και το συναισθηματικό πεδίο, ανεξάρτητα από το εάν η αρχική ενόχληση βρισκόταν σε ένα από αυτά τα πεδία.
Η επιλογή του ομοιοπαθητικού ιάματος στηρίζεται στο ιστορικό του ασθενούς, την ιδιοσυγκρασιακή θεώρηση και την ολιστική προσέγγιση, χρησιμοποιώντας την ομοιότητα των συμπτωμάτων. Αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος ανάκτησης της υγείας σε όλα τα επίπεδα, ενώ σταδιακά εξαλείφονται τα συμπτώματα της ασθένειας.
Για παράδειγμα, στόχος της ομοιοπαθητικής δεν είναι μόνο να διαχειριστεί τα συμπτώματα της δυσλεξίας, αλλά να αντιμετωπίσει την υποκείμενη αιτία και να βελτιώσει την ατομική ευαισθησία. Για τον ομοιοπαθητικό, ένα παιδί δεν είναι ένα σώμα ή μια διάγνωση, αλλά ένα πολύ ιδιαίτερο άτομο σε πλαίσιο δυναμικών αλλαγών, του οποίου η ζωή μπορεί να έρθει σε ισορροπία και να αλλάξει προς το καλύτερο.
Υπάρχουν πολλά διαφορετικά είδη συμπεριφορών, προσωπικοτήτων και χαρακτηριστικών των παιδιών που τυγχάνουν κάτω από την ίδια διαγνωστική ταμπέλα συνδρόμων και διαταραχών.
Στην ομοιοπαθητική συνεδρία δεν υπάρχουν σωστές ή λάθος απαντήσεις. Ο ομοιοπαθητικός εκμαιεύει την ιδιαίτερη συμπεριφορά, τα αισθήματα, τη νοοτροπία, τις πεποιθήσεις, τις απέχθειες και τις προτιμήσεις του παιδιού. Σημαντικά ακόμα στοιχεία είναι τα όνειρα, οι φόβοι, τα σωματικά συμπτώματα, το προγεννητικό ιστορικό και ο τοκετός, το οικογενειακό ιατρικό ιστορικό, οι συνήθειες του ύπνου και του φαγητού. Οι ομοιοπαθητικοί δεν συμπληρώνουν ερωτηματολόγια ή τεστ για να ολοκληρωθούν οι διαγνώσεις.
Σε ότι αφορά τη θεραπευτική αγωγή, είναι διαθέσιμα αρκετά καλώς αποδεδειγμένα ιάματα για τα συμπτώματα της δυσλεξίας και άλλων συνδρόμων ή διαταραχών, τα οποία επιλέγονται βάση της αιτίας, των αισθήσεων και των τροποποιητικών παραγόντων των ενοχλήσεων.
Η ομοιοπαθητική θεραπεία είναι εξαιρετικά ασφαλής και χωρίς παρενέργειες. Κάποιοι ασθενείς ίσως έχουν μια αρχική επιδείνωση των συμπτωμάτων ως επενέργεια της ομοιοπαθητικότητας και ονομάζεται «θεραπευτική επιδείνωση». Γενικά, η προσωρινή θεραπευτική επιδείνωση είναι ένα καλό σημάδι για τη ραγδαία βελτίωση που θα ακολουθήσει. Ένα ακόμα χαρακτηριστικό της σωστής επιλογής του ομοιοπαθητικού ιάματος είναι η εμφάνιση συμπτωμάτων από το παρελθόν, τα οποία κρατούν για λίγο διάστημα.
Οι αλλαγές ξεκινάνε μέσα σε 1 έως 5 βδομάδες μετά τη λήψη του ενδεδειγμένου ομοιοπαθητικού ιάματος, οι οποίες συνεχίζουν και σταθεροποιούνται στη συνέχεια. Μετά από αυτό το διάστημα της επενέργειας και των αλλαγών, ο οργανισμός σταθεροποιείται και φαίνεται το αποτέλεσμα της βελτίωσης.
Είναι ουσιώδες να συνεχίζει η ομοιοπαθητική θεραπεία, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι διακοπή της θεραπείας σημαίνει και οπισθοδρόμηση. Τα αποτελέσματα εγκαθίστανται μόνιμα δημιουργώντας έτσι την αίσθηση ότι η βελτίωση εξελίσσεται βαθμηδόν μέσα από τις ομοιοπαθητικές συνταγογραφήσεις.
Η ομοιοπαθητική δίνει καταπληκτικά αποτελέσματα στη θεραπεία πολλών ψυχιατρικών ασθενειών, όπως στη διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας, στις αναπτυξιακές διαταραχές, στο φάσμα του αυτισμού, σε μαθησιακές δυσκολίες, νοητικά και συναισθηματικά προβλήματα. Μειώνει την επιθετικότητα, την ανησυχία και την επιμονή με φυσικό τρόπο ενώ προάγει τη χαρά, την οργάνωση, την παραγωγικότητα, τη δημιουργικότητα, την ανάπτυξη του παιδιού.
Τα θετικά σημεία της ομοιοπαθητικής:
Είναι μια καλά αποδεδειγμένη εναλλακτική πρόταση που χρησιμοποιείται επιτυχώς για περισσότερα από 200 χρόνια.
Εφαρμόζεται σε όλο τον κόσμο.
Υποστηρίζεται από αναρίθμητες έρευνες.
Η θεραπεία γίνεται σε ολόκληρο το άτομο, στη ρίζα του προβλήματος και όχι μόνο στα προβλήματα συμπεριφοράς και μάθησης, αλλά ακόμα περισσότερο στα σωματικά, νοητικά και συναισθηματικά με όρους ολότητας.
Μήν χάσετε:
Υψηλά εξατομικευμένη θεραπεία βασισμένη σε πολλά περισσότερα από μια απλή διάγνωση.
Πρακτικά ο ομοιοπαθητικός στη συνεδρία παίρνει χρόνο να ακούσει και να καταλάβει τους γονείς και το παιδί.
Η αρχές και η θεωρία είναι κατανοητές και συνάδουν με την πρακτική εφαρμογή τους.
Λειτουργεί αρμονικά με τη φυσική θεραπευτική δύναμη του οργανισμού.
Είναι υπερβολικά ασφαλής, φυσική μακριά από ανεπιθύμητες παρενέργειες των συμβατικών φαρμάκων όπως το άγχος, η διακοπή της όρεξης, η αϋπνία, τα τικ ή το rebound φαινόμενο.
Τα ομοιοπαθητικά ιάματα ποτέ δεν καταπιέζουν τη φυσική ανάπτυξη του παιδιού. Στην πραγματικότητα η εμπειρία δείχνει ότι σε πολλά παιδιά η ανάπτυξη εκτινάσσεται μετά την έναρξη της ομοιοπαθητική θεραπείας.
Δεν κάνει το παιδί καταθλιπτικό ή αμβλύ όπως το αποτέλεσμα των διεγερτικών και των αντικαταθλιπτικών φαρμάκων, όπου τα παιδιά δείχνουν μαραμένα και να μην είναι ο εαυτός τους.
Η ομοιοπαθητική θεραπεία είναι μόνιμη, το αποτέλεσμα που φέρνει το ομοιοπαθητικό ίαμα διατηρείται χωρίς να χρειάζονται επαναλαμβανόμενες δόσεις, όπως στη συμβατική αγωγή, για να διατηρηθεί το αποτέλεσμα.
Είναι ικανή να αποτρέψει ασθένειες, καθώς ενισχύει την άμυνα του οργανισμού.
Πάνω από 2.000 ομοιοπαθητικά ιάματα.
Τα ιάματα είναι φθηνά στην αγορά τους, το μοναδικό σημαντικό κόστος είναι αυτό της συνεδρίας.
Τα ιάματα γενικά δίνονται ανά τακτά διαστήματα, σε μεγάλες περιόδους σε αντίθεση με τη συμβατική αγωγή που συνταγογραφούνται καθημερινά για όλη τη ζωή.
Συμβατότητα με τα φάρμακα της συμβατικής αγωγής.
Με την ομοιοπαθητική μπορεί να περιμένει κανείς κατ΄ ελάχιστο μια βελτίωση της τάξης του 70% μέσα σε ένα μέσο χρονικό διάστημα. Στα πεδία βελτίωσης περιλαμβάνονται:
Η βελτίωση στο σπίτι και το σχολείο
Η ικανότητα συγκέντρωσης
Οι βαθμοί στο σχολείο και τα τεστ
Η παρορμητικότητα
Η υπερευαισθησία
Η ανησυχία
Η ικανότητα να κάνει φίλους
Κατάλληλη κοινωνική συμπεριφορά
Οι σχέσεις με τα μέλη της οικογένειας
Η διάθεση και οι αλλαγές της
Τα βίαια ξεσπάσματα
Η αυτοεκτίμηση
Αυτοπεποίθηση
Η ανεξαρτησία
Οι σωματικές ενοχλήσεις
Η συνολική υγεία
Το ανοσοποιητικό
Η ομοιοπαθητική μπορεί να μην είναι πολύ γνωστή για τις εξαιρετικές αλλαγές που μπορεί να επιφέρει, να διευθετεί την κοινωνικότητα, τη μάθηση, τα προβλήματα συμπεριφοράς, τυπικά προβλήματα στο φάσμα του αυτισμού, αλλά μπορεί να βοηθάει στα οξέα και τα χρόνια προβλήματα υγείας.
Για παράδειγμα πολλά παιδιά με Διαταραχές Αυτιστικού Φάσματος είναι ευαίσθητα στη λήψη των συμβατικών φάρμακων, τα τρόφιμα ή άλλες ουσίες. Η ομοιοπαθητική είναι μια από τις πιο ευγενείς και ήπιες θεραπευτικές πρακτικές, τα ιάματά της είναι πολλαπλά αραιωμένα και οι αλλεργικές αντιδράσεις, ευαισθησίες ή παρενέργειες είναι υπερβολικά σπάνιο φαινόμενο.
Επίσης, αυτά τα παιδιά είναι ευαίσθητα στο άγγιγμα και δεν αισθάνονται άνετα, ιδιαίτερα με τους ξένους. Η συνταγογράφηση δεν στηρίζεται σε σωματικές εξετάσεις και έτσι η θεραπευτική σχέση ολοκληρώνεται με εμπιστοσύνη χωρίς να επιφέρει πόνο ή να προκαλεί δυσκολία.
Στις περιπτώσεις που ανήκουν στο αυτιστικό φάσμα ή σε βαριά νοητική υστέρηση, δεν μπορούμε να πούμε πως κάθε περίπτωση θα έχει επιτυχία, όμως ίσως βελτιωθούν:
Η εμμονή
Η βλεμματική επαφή
Οι μαθησιακές αναπηρίες
Η υπερεστίαση σε ειδικά ενδιαφέροντα
Το βρέξιμο του κρεβατιού
Η ηχολαλιά
Τα τικ
Αναπτυξιακές καθυστερήσεις
Η απώλεια της κατανόησης
Η ανικανότητα του λόγου
Δεν είναι απαραίτητο οι δύο γονείς να έχουν την ίδια γνώμη για την ομοιοπαθητική, είναι ουσιώδες όμως ο καθένας να συμμετέχει στη συνεδρία με τις δικές του πληροφορίες .Αυτό ανεβάζει σημαντικά την επιτυχία. Οι υποχρεώσεις του γονιού για την ομοιοπαθητική θεραπεία, για μέγιστα αποτελέσματα όσον αφορά τις ωφέλιμες αλλαγές στο παιδί, είναι:
Να συνεχίσει τη θεραπεία τουλάχιστον για ένα χρόνο, πριν να αποφασίσει να δοκιμάσει άλλη μέθοδο.
Να δώσει χρόνο και να μην είναι ανυπόμονος/η, όταν οι αλλαγές που συμβαίνουν είναι μικρές και χρειάζονται αρκετό χρόνο για να ολοκληρωθούν.
Σε κάποιες περιπτώσεις χρειάζονται περισσότερες από μια συνεδρίες και προσπάθειες για να βρεθεί το σωστό ομοιοπαθητικό ίαμα.
Να ενημερώνει τον ομοιοπαθητικό για κάθε σημαντική αλλαγή στην υγεία του παιδιού κατά τη διάρκεια της ομοιοπαθητικής θεραπείας.
Να παρατηρεί και να δίνει κατά το δυνατόν μια λεπτομερή εικόνα του παιδιού, ο ομοιοπαθητικός είναι καλό να γνωρίζει πολλά στοιχεία, αυτό τον βοηθά να βρει την ομοιοπαθητικότητα.
Να ενημερώνει για κάθε αγωγή και φάρμακα που λαμβάνει το παιδί και να δίνει μια καθαρή εικόνα πως είναι το παιδί χωρίς φαρμακευτική αγωγή.
Να αποφεύγει όλα αυτά που μπορούν να πάνε πίσω την ομοιοπαθητική θεραπεία.
Να διατηρεί ένα καλό πρόγραμμα συνεδριών.
Όταν κάποιο παιδί λαμβάνει συμβατική αγωγή είναι συνετό να μην τη διακόπτει και να ξεκινήσει παράλληλα. Όταν η βελτίωση από την ομοιοπαθητική αγωγή γίνει εμφανής, τότε σε συνεννόηση με τον γιατρό ξεκινάει η σταδιακή μείωση και ενδεχόμενα η διακοπή αν το επιτρέπουν οι εκάστοτε συνθήκες. Επιπλέον η ομοιοπαθητική μπορεί να υποστηρίξει αυτή την προσπάθεια, σε περιπτώσεις όπου η συμβατική αγωγή δημιουργεί παρελκόμενες αντιδράσεις λόγω μείωσης, και έτσι το παιδί προχωρά προς την ανεξαρτητοποίηση των φαρμάκων ομαλά.
Σε άλλες πάλι περιπτώσεις, όπου η συμβατική αγωγή δεν μπορεί να διακοπεί, η ομοιοπαθητική μπορεί να συνεχίζει δίνοντας μικρότερα αποτελέσματα βελτίωσης.
Η ομοιοπαθητική είναι μια διαφορετική θεραπευτική πέρα από αυτά που διδάσκονται στην ιατρική σχολή και κάποιος γιατρός ίσως να μην γνωρίζει και να την συγχέει με την φυτική μέθοδο θεραπείας ή άλλες μεθόδους που ενδεχομένως να υπάρχουν παρενέργειες. Εάν ο γιατρός είναι άκαμπτος κι αντίθετος από τη σκέψη σου για ομοιοπαθητική, μπορείς ίσως να του μεταφέρεις πληροφορίες σχετικά με τα οφέλη ή να βρεις έναν άλλο γιατρό ο οποίος θα σε υποστηρίξει στην ελεύθερη επιλογή σου.
Γράφει ο Γιώργος Πάνος, Ομοιοπαθητικός, ειδικός σε προβλήματα συμπεριφοράς και μάθησης παιδιών και συμβουλευτική γονέων.
Βιβλιογραφία :
Judyth Reichenberg-Ullman, Robert Ullman, Ian Luepker (2005) A drug-free approach to Asperger syndrome and Autism. Picnic Piont Press
Judyth Reichenberg-Ullman, Robert Ullman (2000) Ritalin free kids. Three Rivers Press
Torako Yui (2008) Homeopathic approach to Developmental Disorders. HomeopathicPublishingLtd
