Έτσι, στην εκπαίδευση των παιδιών είναι ουσιώδες το να μην πει ποτέ κανένας σε ένα παιδί – ούτε κατά λάθος – ότι δεν πρέπει να βγει έξω, επειδή είναι σκοτάδι. Δεν έχεις επίγνωση ότι καταστρέφεις για πάντα το κέντρο του αφαλού του. Πες στα παιδιά να πάνε όπου υπάρχει σκοτάδι. Πες τους ότι το σκοτάδι τα καλεί.
Αν το ποτάμι έχει πλημμυρίσει, μην πεις στα παιδιά να μην πηδήξουν μέσα, επειδή δεν ξέρεις ότι το παιδί που τολμά να πηδήξει μέσα στο πλημμυρισμένο ποτάμι, αναπτύσσει το κέντρο του αφαλού του. Το κέντρο του αφαλού ενός παιδιού που δεν πηδάει μέσα στο ποτάμι γίνεται αδύναμο και άτονο.
Αν τα παιδιά θέλουν να σκαρφαλώσουν πάνω στα βουνά, άφησέ τα να σκαρφαλώσουν. Αν τα παιδιά θέλουν να ανέβουν πάνω στα δέντρα, άφησέ τα να ανέβουν. Άφησέ τα να πάνε οπουδήποτε μπορούν να βιώσουν περιπέτεια και τόλμη. Ακόμα κι αν μερικά παιδιά πεθαίνουν κάθε χρόνο σκαρφαλώνοντας βουνά, πηδώντας μέσα σε ποτάμια ή ανεβαίνοντας πάνω σε δέντρα, αυτό δεν πειράζει καθόλου. Επειδή, αν όλα τα παιδιά μιας κοινότητας γεμίσουν φόβο, τότε, αν και ολόκληρη η κοινότητα μπορεί να φαίνεται ζωντανή, στην πραγματικότητα είναι πεθαμένη.
Στην Ινδία έχει συμβεί αυτή η κακοτυχία. Μιλάμε πάρα πολύ για τη θρησκεία, δεν ξέρουμε όμως τίποτα για το θάρρος. Δεν ξέρουμε ότι χωρίς θάρρος δεν υπάρχει καμία θρησκεία σε τίποτα, επειδή χωρίς θάρρος, παραμένει υπανάπτυκτο το βασικό στοιχείο της ζωής. Χρειάζεται θάρρος, τόσο πολύ θάρρος, που να είναι κανείς σε θέση να σταθεί και να αντικρίσει το θάνατο. Γίνεται πολλή κουβέντα για τη θρησκεία, ο φόβος μας όμως για το θάνατο δεν έχει όριο. Στην πραγματικότητα, θα έπρεπε να συμβαίνει το αντίθετο.
Μήν χάσετε:
Οι άνθρωποι που γνωρίζουν την ψυχή, που αναγνωρίζουν την ψυχή δεν θα έπρεπε να φοβούνται το θάνατο καθόλου, επειδή ο θάνατος δεν υπάρχει. Ενώ όμως μιλάς για την ψυχή, φοβάσαι πολύ το θάνατο. Τον φοβάσαι τρομερά. Είναι πιθανό να μιλάς για την ψυχή ακριβώς επειδή φοβάσαι το θάνατο. Μιλώντας για την ψυχή, παίρνεις κάποια παρηγοριά πως δεν θα πεθάνεις, πως η ψυχή είναι αθάνατη.
Είναι πιθανό να μιλάς εξαιτίας αυτού του φόβου. Αυτή φαίνεται να είναι η πραγματικότητα.
Πρέπει να αναπτυχθεί η τόλμη. Πρέπει να αναπτυχθεί η απεριόριστη τόλμη. Έτσι, όποτε υπάρχουν ευκαιρίες στη ζωή για να αντικρίσεις τον κίνδυνο, καλοδέξου τις.
Ρώτησαν τον Νίτσε: «Πώς μπορεί κανείς να αναπτύξει την προσωπικότητά του;»
Ο Νίτσε έδωσε ένα πολύ παράξενο απόφθεγμα, που δεν θα περίμενε κανείς να ακούσει. Είπε: «Ζήσε επικίνδυνα! Ζήσε επικίνδυνα, αν θέλεις να αναπτύξεις την προσωπικότητά σου.»
Εσύ όμως νομίζεις ότι σε όσο μεγαλύτερη ασφάλεια ζεις, τόσο το καλύτερο θα είναι. Υπάρχει τραπεζικός λογαριασμός, σπίτι, αστυνομία και στρατός. Δεν υπάρχει κανένας φόβος… Μπορείς να έχεις μια ήσυχη ζωή με όλα αυτά, μα δεν καταλαβαίνεις ότι, έχοντας τακτοποιήσει αυτές τις ανέσεις, έχεις γίνει σχεδόν νεκρός.
Δεν υπάρχει κανένας να λόγος πια να ζεις, επειδή το μόνο νόημα της ζωής είναι το να ζεις επικίνδυνα. Δεν υπάρχει κανένα άλλο νόημα στο να ζεις. Τα πτώματα είναι απολύτως ασφαλή, επειδή τώρα δεν μπορούν ούτε καν να πεθάνουν. Τώρα κανένας δεν μπορεί να τα σκοτώσει. Οι τάφοι, τους είναι απολύτως ασφαλείς.
Osho
Ταξίδι προς τα Μέσα
