Δε θέλω ημίμετρα.
Δε θέλω άλλος να μου καθορίζει τι θα πάρω.
Ή αυτά που θέλω εγώ ή τίποτα!
Γιατί δεχόμαστε απρόθυμα ότι μας δίνουν;
Από πότε μπαίνουν μπροστά τα θέλω των άλλων και όχι τα δικά μας;
Για να μαστε αρεστοί, για να φανούμε πιο κουλ και να πηγαίνουμε με το ρεύμα της εποχής;
Αυτό το “χαλαρά” σε όλα.
Δίχως πολλά πολλά.
Δίχως πολλές ερωτήσεις.
Δίχως απαιτήσεις.
Σ’ έχω και δε σ’ έχω.
Μ’ έχεις και δε μ’ έχεις.
Και δε σε νοιάζει. Και δεν πρέπει να νοιάζει ούτε μένα.
Διαλείμματα από τις ζωές μας και φευγαλέες στιγμές, κλεμμένες από τον χρόνο, δανεικές από το σήμερα για «ένα κάτι» που κανένας δεν είναι. Που κανέναν δεν εκφράζει.
Από πότε φοβόμαστε να διεκδικήσουμε όσα θέλουμε;
Τι;
Για να μη χάσουμε «το κάτι»;
Ποιο «κάτι»;
Το «κάτι» συνώνυμο του τίποτε;
Το «κάτι» με όρους του ενός και εμείς υποδυόμαστε το ρόλο που εκείνος θα μας ορίσει;
Από πότε έπαψε το «μ’ αρέσεις» ή «σε θέλω» να μη μοιράζεται;
Να μη διεκδικεί την αποκλειστικότητα αλλά να σ’ αφήνει να κάνεις τη ζωή σου γιατί τον βολεύει να κάνει τη δική του ανενόχλητος; Και από πότε αυτό λέγεται ξεκάθαρες καταστάσεις;
Μήν χάσετε:
Ας ξεμπερδέψουμε λίγο τα πράγματα. Και ποιος δεν τα θέλει όλα δικά του;
Την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο.
Ειδικά στο σήμερα με τις τόσες επιλογές και τους ανύπαρκτους ηθικούς φραγμούς. Όχι εις βάρος σου όμως. Αν εσύ το θες για σένα, το θεωρείς αρκετό και το κόβεις και το ράβεις στα μέτρα σου και όχι σ’ αυτά που σου προκαθορίζουν, τότε μαζί σου. Πάω πάσο.
Φτιάξτε όμως από κοινού τους όρους.
Βάλε και τα δικά σου όρια.
Αν όμως το κάνεις για τους λάθος λόγους όπως για να μην είσαι μόνος ή να χεις αυτόν/ην που θες, τότε απλά να φεύγεις.
Να μάθεις να εξαφανίζεσαι.
Δεν είπα ότι είναι εύκολο ειδικά κάποιες φορές, αλλά πρέπει να ξέρεις ποια είναι τα όρια σου.
Να φεύγεις γιατί σέβεσαι τον εαυτό σου.
Γιατί θέτεις το ποιος είσαι έτσι.
Και δεν το κάνεις μήπως και σε εκτιμήσουν
Γιατί αν δεν το καναν όταν σε είχαν, δε θα γίνει τώρα
Γιατί πολύ απλά δεν αξίζει να σ’ έχουν
Για σένα να το κάνεις λοιπόν
Για σένα
Για να τα χεις καλά με τον εαυτό σου
Γιατί έχουμε και μια αξιοπρέπεια
Και αυτή είναι πάνω απ’ όλα
Αν συμβιβάζεσαι με ψίχουλα, αυτά μόνο θα πάρεις/παίρνεις.
Υ.Γ. «Το εμείς δε χτίζεται με το ζόρι»
Κρυσταλλένια Γαβριηλίδου – loveletters.gr
