Ήταν στις αρχές της δεκαετίας του 80 , όταν για πρώτη φορά βρέθηκα στην (τότε) Δυτική Γερμανία. Μεγάλες οι διαφορές με την χώρα μας και ειδικά για εμένα που προερχόμουν και από την Ελληνική ύπαιθρο.
Όταν μετά από τρεις μήνες επέστρεψα πάλι στο χωριό μου οι φίλοι και οι συγγενείς με ρωτούσαν για τις εντυπώσεις μου.. Τι ήταν εκείνο που με εντυπωσίασε.. ξέρετε οι μεγάλοι δρόμοι, τα κτίρια, τα εμπορικά κέντρα , τα ακριβά αμάξια, η οργάνωσή τους κ.λ,π.
Και όμως αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο από όλα , και ακόμα και σήμερα το λέω, ήταν ότι οι άνθρωποι συνέχιζαν να ζουν ακόμα και σε προχωρημένη ηλικία. Τι εννοώ με αυτό. Ότι είχαν ενδιαφέροντα, δραστηριότητες πάσης φύσεως και ζωντάνια στα 60ντα τους, 70ντα τους .
Δυστυχώς , ιδιαίτερα στα χωριά μας, οι άντρες και οι γυναίκες με το που « έπιαναν» τα 30, κατέβαζαν διακόπτη και η ζωή τους φαινόταν να χάνει σε δυναμική, ενθουσιασμό και διάθεση για εξέλιξη. Έμπαιναν σε μια άχρωμη και άγευστη ρουτίνα και μπορούσες να περιγράψεις το υπόλοιπο της ζωής τους χωρίς να χρειάζεται να περιμένεις ή να διαβάζεις τον … καζαμία.
Τα σκούρα ρούχα και οι μαντήλες στο κεφάλι γινόντουσαν η μόνιμη φορεσιά τους, τα κιλά εμφανιζόντουσαν, τα χαμόγελα ήταν άηχα και συντηρητικά. Ο καθωσπρεπισμός έριχνε την σκιά του στα πάντα και οτιδήποτε διαφορετικό θεωρούνταν άμυαλο, χαζοχαρούμενο , ελαφρότητα ή και παραστράτημα. Τα πάντα σοβάρευαν σε εκπληκτικό βαθμό. Ακόμα και όταν χόρευαν νόμιζες ότι δεν χαιρόντουσαν μιας και δεν γέλαγαν ή δεν έκαναν τσαλίμια.
Και ενώ ως πιτσιρικάς είχα ακούσει ότι οι Έλληνες είμαστε ανοιχτόκαρδοι , γλεντζέδες και έξω καρδιά, εγώ έβλεπα τους Γερμανούς να έχουν διάθεση για τρυφερότητα και έρωτα στα 50ντα τους και στα 60ντα τους, να φορούν χρωματιστά ρούχα, να ταξιδεύουν, να μαθαίνουν νέα πράγματα. Όλοι τους είχαν προγραμματισμένες δεξιώσεις, κοινωνικές δραστηριότητες, διακοπές και χόμπι καθώς και βιβλιοθήκες στα σπίτια. Γενικώς μου φαινόταν ότι ζούσαν την ζωή τους πιο δραστήρια, με πολλά ενδιαφέροντα ακόμα και μέχρι τα γεράματα.
Βεβαίως τα πράγματα έχουν αλλάξει προς το καλύτερο.
Όμως και πάλι παρατηρείς μια γενική «βαρύτητα», μια γενική δυσκολία να κουνηθούμε, να αλλάξουμε , να μάθουμε ή να κάνουμε κάτι έξω από αυτό που μας χαρακτηρίζει. Υπολογίζουμε πολύ το τι θα πουν οι άλλοι αν μας δουν να είμαστε τρυφεροί, να δίνουμε λουλούδια στην γυναίκα μας, να φορέσουμε διαφορετικό φόρεμα από τα συνήθη, να κάνουμε μια δουλειά «φευγάτη».
Όμως η ζωή περνάει και η αλλαγή, η χαρά, και οι εμπειρίες που κάνουμε είναι που την χαρακτηρίζουν ευχάριστη. Δεν σταματάει στα 30ντα αλλά συνεχίζει να έχει δώρα σε κάθε φάση. Θα πρέπει να εξερευνούμε συνεχώς. Μην «αποχαιρετάμε» τον κόσμο από τα 30μας. Ευτυχία είναι να αγαπάς πολλά πράγματα με πάθος για όλη σου την ζωή. Θα πρέπει να επιδιώκουμε καταστάσεις που να μας κρατούν ζωντανούς , σε εγρήγορση, σε πρόκληση. Ας εξαντλήσουμε τις δυνατότητες και τις επιλογές.
Ας ακούσουμε διαφορετική μουσική, ας φάμε κάτι διαφορετικό, ας ξεκινήσουμε ένα άλλο χόμπι.
Ας βγούμε από το καβούκι της άχρωμης καθημερινότητας και της μονότονης ρουτίνας. Τα χρόνια περνάνε και πρέπει να τα ζούμε όλα με όρεξη και ενθουσιασμό. Πάντα μπορείς να βρεις λόγους να χαίρεσαι, να δημιουργείς, να εξελίσσεσαι, να αλλάζεις. Το «γηράσκω αεί διδασκόμενος» του Σόλωνα μπορεί να μας οδηγήσει στο «Ζω με πάθος, με χαρά και με «τρέλα» όλη μου την ζωή».
του Γιάννη Αραχωβίτη Για Το healingeffect.gr
