Γράφει η ©Στέλλα Παπασαραφιανού

Advertisement

Ναι, κάν’ το. Τι φοβάσαι, δηλαδή, μήπως μπεις μέσα; Ε και, τί θα γίνει; Θα βγάλεις σε μόνιμη περίοδο εκπτώσεων τα αισθήματά σου;…

Ή μήπως είναι προτιμότερο να προσποιείσαι ότι όλα βαίνουν καλώς; Προς ποια κατεύθυνση και για ποιον;… Σε ποιον χρωστάς και ποιος σου οφείλει τι; Όσο και να γράφεις ή να σβήνεις πάνω στο τεφτέρι σου, την τελική απογραφή θα την κάνει ο χρόνος. Τι κάθεσαι και μουτζουρώνεσαι, και τσαλακώνεις τις σελίδες της ζωής σου με όλα αυτά; Δεν βαρέθηκες να λογαριάζεις πολυκαιρισμένες ιστορίες, να σκονίζεσαι μέσα στην αχλή ξεθωριασμένων αναμνήσεων;

Που είναι τα χρώματά σου; Τι τα κρατάς φυλαγμένα μέσα σε ερμητικά κλειστά συρτάρια περιμένοντας να έρθει η κατάλληλη στιγμή; Ποιος θα τα δει έτσι κρυμμένα που τα ‘χεις; Σταμάτα να τα πεθυμείς. Βγάλ’ τα επιτέλους στην επιφάνεια. Πιο πολύ για να τα θαυμάσεις εσύ ο ίδιος, και ύστερα όλοι οι άλλοι. Για να θυμηθείς τι πλούτο έχει η παλέτα σου, και να πάψουν να μονοπωλούν στην ζωή σου οι μουντοί, ασπρόμαυροι τόνοι. Τι νόμιζες δηλαδή, πως ό,τι δίνεις παίρνεις; Ή μήπως τώρα ξυπνάς από αυτόν τον βολικό και απατηλό λήθαργο; Τίποτα δεν σου χρωστάει ο κόσμος.

Ήταν εδώ πριν από ‘σένα, και θα συνεχίσει να είναι και μετά από ‘σένα. Η ωμότητα της αλήθειας αυτής είναι σοκαριστική, αλλά και λυτρωτική.

Μήν χάσετε:

Το θέμα λοιπόν, είναι τί κάνεις εσύ με τον κόσμο γύρω σου. Ακόμη και αν μουτρώνεις σαν ένα πεισματάρικο παιδί και περιμένεις να σου δώσουν αυτό που θεωρείς ότι σου έταξαν, τότε ξανασκέψου το. Μάλλον εσύ κάπου τα έχεις μπερδέψει. Δεν λέω ότι δεν διορθώνεται. Λέω απλά ότι όσο νωρίτερα γίνει, τόσο το καλύτερο. Και μην νομίζεις, όλοι κάνουν το ίδιο λάθος. Όχι από πρόθεση, ούτε γιατί θολώνει ο νους τους. Αλλά βλέπεις, με τις ενστικτώδεις προσδοκίες του πορεύεται ο άνθρωπος. Εκείνος τις πλάθει, τους δίνει μορφή, τις χαλάει και φτιάχνει άλλες. Και καλά κάνει.

Γιατί έτσι μαθαίνει, έτσι εξελίσσεται. Γι’ αυτό από ένα σημείο και μετά, αφού έχει περάσει από ποικίλες καταστάσεις, διαλέγει να δώσει μία ορισμένη ποιότητα σε αυτό που κάνει, έναν σκοπό.

Και αρχίζει πάλι να επιθυμεί, να ονειροπολεί, να χτίζει, να επαναπροσδιορίζει το εύρος των δυνατοτήτων του και να διανοίγει νέους ορίζοντες και προοπτικές. Να δίνει πνοή και νόημα στην διαδρομή του. Και κάπου κάπου σταματάει για να δει τι έχει πετύχει μέχρι τώρα, σε τι ξαστόχησε, σε τι κέρδισε.

Μην Χάσετε: Tο μόνο που πρέπει να κάνεις πριν πεθάνεις είναι να ζήσεις!

Η πιο μεγάλη όμως ικανοποίηση είναι να ξέρει πως όλα αυτά είναι αποτέλεσμα δικών του επιλογών. Ότι εκείνος τα πιστώνεται όλα εξ’ ολοκλήρου, για να ‘ναι κύριος του εαυτού του, και να μην χρωστάει σε κανέναν καμία εξήγηση. Να ‘χει το θάρρος να πει ότι «οι απολαβές αυτές είναι δικές μου». Να κάνει το μέτρημά του και να μην νιώσει ποτέ ότι έπεσε έξω.

©Στέλλα Παπασαραφιανού Για Το healingeffect.gr

Μην Χάσετε! Ακολουθήστε μας!