Γράφει ο ©Δημήτρης Καλούτας
Την είδα πρώτη φορά σε δύο διαστάσεις… έτσι όπως προβάλλε τη μορφή της ..ήρεμη, ολύμπια , ακατάδεχτη,
κι όπως κύτταζε με μιαν περιφρόνηση ελληνικιά.. τους βαρβάρους που ερχόντουσαν από τα μέρη της γης να τηνε δούνε.
Με τράβηξε κοντά της σα μαγνήτης και της χάρισα ένα ποίημα..
“αχ αυτά τα κόκκινα τα μάγουλα που γελούν με της αγάπης τη νοσταλγία..
πόσο θέλω να ναι δίκη μου αυτή η θηλυκιά..που χει τη χαρά μαμά και τον έρωτα μπαμπά..
και τους παντρεύει μέσα στο χαμόγελο της το γλυκό ..
να ζήσουν με τα μάτια της τα χαρούμενα..
να ιδούν ζωή ανεβασμένη απάνω στης αληθείας τις κορφές’’
Της χάρισα ένα τριαντάφυλλο στην πρώτη μας συνάντηση κι όσα ακολούθησαν ήταν τόσο τραγικά ωραία, όσο κι ένα λουλούδι που μαραίνεται μέρα με τη μέρα όταν το κόψεις και δεν το αφήσεις να ζήσει.. μοναχό του.
Στο μεταξύ ο διαισθαντικός Έρωτας μου για εκείνη, της έμπηγνε βέλη σα λόγια λουλουδένια κι αληθινά βοτάνια από τη γης, και πώς αντιλαλήσανε μεσα της τα λόγια αυτά και ξυπνήσανε μέσα στα τρίσβαθα της ψυχής της ..τις μεγάλες λαχτάρες! Να ζήσει έρωτα σαν αρραβωνιαστικιά της ζωής της γλυκοαίματης..
Μήν χάσετε:
Κι όμως για κάποιον λόγο της φαινόταν πολύ δύσκολο να εμπιστευτεί όσα της έλεγα.
Κι άλλο τόσο μου φαινόταν περίεργοι και μίζεροι οι άνθρωποι που λένε πως το «μαζί» είναι ουτοπία.
Όχι , δεν ήταν η ίδια μίζερη. Εκείνη φαντάστηκε μόνο λοιπόν , πως ήρθε στη ζωή της ένας ”άλλος” άνθρωπος, ένας άνθρωπος που θα έκανε πέρα τις αμφιβολίες της, που θα τσαλάκωνε τον κυνισμό της , που θα την κύτταζε λες και δεν υπάρχει άλλος κανείς στον χώρο. Αλλά και κάποιος που στην αρχή θα εμφάνιζε ως ερωτεμένος, αδυναμίες και παρορμήσεις και παρεκτροπές.
Μόνο στην αρχή? .. αναρωτιόταν βασανιστικά κάθε φορά που τα παιδικά του λάθη τον έφταναν να ομοιάζει με παιδί που δεν ξέρει ότι το χώμα κι άμμος ειναι για να πλάθουμε κάστρα με τη φαντασία μας, κι όχι για να τα βάζουμε στο στόμα μας.
Ο Έρωτας τελικά αρχίζει να ζει με τη λογική όταν γίνεται αμοιβαίος, όταν μεγαλώνει και ζει ωριμότερος.
Κι έτσι της είπα.. κι έτσι έγινε. Με τον καιρό κατάλαβε ότι δεν έπεφτα έξω!
Εσύ να πιστεύεις λοιπόν..να πιστεύεις πως δεν είναι πολυτέλεια οι αγκαλιές που σε κάνουν να χάνεσαι, πως δεν είναι ηλίθιο να θεωρείς πως όλα τα καλά του κόσμου δεν πιάνουν μία ..μπροστά στην πληρότητα που μπορεί να σου χαρίσει ένας άνθρωπος με το θεωρητικό του τίποτα , και μη νιώσεις στιγμή πως δεν έχεις δικαίωμα να απαιτείς να φέρεις την πραμματικότητα στα μέτρα σου.
Μην Χάσετε: Να μην ερωτευτείς ποτέ γυναίκα που διαβάζει, γυναίκα που αισθάνεται υπερβολικά ή γράφει.
Δεν έχει μέτρα και σταθμά ο Έρωτας.
Φαντάσου λοιπόν να με ερωτευτείς..κι Εσύ.
©Δημήτρης Καλούτας Για Το healingeffect.gr
