Σκέφτομαι και αναρωτιέμαι ποια «πράξη» ή έστω ποια μορφή εκδήλωσης θαυμασμού και αγάπης, μπορεί να είναι η πιο πολύτιμη στη ζωή των ανθρώπων και τελικά πάντοτε, όποτε και να κάνω αυτό το ερώτημα στον εαυτό μου, καταλήγω πως είναι η αγκαλιά.
Ωστόσο συνεχίζω να πιστεύω ότι η σημασία και ο ρόλος της είναι πολύ υποτιμημένος στην εποχή μας.
Δε ξέρω πόσοι άνθρωποι θα συμφωνούσαν μαζί μου ή εάν τους ρωτούσα πόσοι θα σκεφτόντουσαν την αγκαλιά (μιας και που οι περισσότεροι άνθρωποι σε ερώτηση σχετική με τις εκδηλώσεις αγάπης θα προσπαθούσαν να βρουν ότι πιο «φανταχτερό» υπάρχει για να απαντήσουν) αλλά ξέρω πως για μένα η αγκαλιά είναι ότι πιο σημαντικό μπορεί να παρέχει ο ένας άνθρωπος στον άλλο χωρίς να χρειάζεται να ξοδέψει τίποτα για να τη δώσει εκεί που θέλει και αξίζει φυσικά.
Πιστεύω πως η ανθρώπινη αγκαλιά έχει πέσει και αυτή θύμα της έννοιας της λέξης «δεδομένος» και επειδή όλοι μας τη θεωρούμε κατά κάποιο τρόπο δεδομένη δε της δίνουμε την αξία και τη τιμή που της αρμόζει.
Δεν είναι τυχαίο που όταν ένα μωράκι έρχεται στο κόσμο το πρώτο πράγμα που θέλει και χρειάζεται είναι η αγκαλιά και το χάδι της μαμάς του, όπως επίσης και το ότι η εκάστοτε μανούλα το μόνο που θέλει και χρειάζεται μετά τη γέννα της, όσο ταλαιπωρημένη και να ’ναι, είναι να κρατήσει αγκαλιά το μωρό της, το οποίο σε πολλές περιπτώσεις ενώ έκλαιγε ασταμάτητα, τη στιγμή που ακουμπά και μυρίζει το δέρμα της μαμά του τότε ηρεμεί, εφησυχάζει και κοιμάται.
Τελικά, η φύση από τη στιγμή που ερχόμαστε στο κόσμο μας δείχνει το πόσο σημαντική είναι μια αγκαλιά αλλά εμείς όπως και στην υπόλοιπη διάρκεια της ζωής μας αργούμε να μάθουμε και να κατανοήσουμε αυτά που πρέπει τη δεδομένη χρονική στιγμή.
Και καθώς η ζωή εξελίσσεται και μεγαλώνουν γενιές ανθρώπων μαζί της, η αγκαλιά είναι εκεί και περιμένει μέχρι να μάθουν οι άνθρωποι την πραγματική της αξία. Η αγκαλιά υπάρχει για να συντροφεύει τους ανθρώπους από τη στιγμή που έρχονται στη γη και μέχρι τη στιγμή που φεύγουν.
Ποιο μωρό δεν έχει ανάγκη την αγκαλιά για να μεγαλώσει και ποιός ηλικιωμένος δεν έχει την ανάγκη της αγκαλιάς για να αισθανθεί ευτυχισμένος;
Και ναι, η αγκαλιά εκτός από μορφή εκδήλωσης αγάπης από άνθρωπο σε άνθρωπο είναι και «φάρμακο» για πληγωμένες καρδιές. Ένα ισχυρό φάρμακο που δε στοιχίζει τίποτα αλλά γιατρεύει και απαλύνει τις πληγές του σώματος και της ψυχής μας.
Ένα μικρό παιδάκι όταν πέσει μέσα στο σπίτι του και χτυπήσει τι κάνει; Τρέχει κατευθείαν στους δικούς του για να το αγκαλιάσουν, να το φιλήσουν και να του πουν πως θα περάσει… το ίδιο λοιπόν κάνει και ένας άνθρωπος όσο μεγάλος και να είναι ηλικιακά. Είτε πονάει το σώμα του είτε η ψυχή του το μόνο που θέλει είναι μια μεγάλη τρυφερή αγκαλιά από τους ανθρώπους που αγαπάει.
Μήν χάσετε:
Η αγκαλιά μας συντροφεύει από τη στιγμή που γεννιόμαστε και υπάρχει εκεί, δίπλα μας για να μοιραστεί μαζί μας και καλές αλλά και κακές στιγμές! Είναι εκεί και στις επιτυχίες μας αλλά και στις αποτυχίες μας!
Είναι εκεί και στο κλάμα αλλά και στο γέλιο μας! Είναι εκεί και για τη χαρά αλλά και για το πόνο μας! Είναι εκεί και θα συνεχίσει να είναι μέχρι να καταλάβουμε την αξία της αλλά και την αξία των ανθρώπων που επιλέγουμε να έχουμε δίπλα μας! Γιατί κακά τα ψέματα… χωρίς τους ανθρώπους δεν θα υπήρχε και η αγκαλιά στον κόσμο μας!
Και τέλος, εάν με ρωτάτε τι γίνεται όταν αυτή η αγκαλιά μας πνίγει και μας κάνει να ασφυκτιούμε μερικές φορές, τότε θα σας πω ότι μια σωστή αγκαλιά σε αγκαλιάζει με τόσο γλυκό και τρυφερό τρόπο που δε σε πονά, δε σου δυσκολεύει την αναπνοή και πάνω απ’ όλα σε κάνει να κλείνεις τα μάτια και να ονειρεύεσαι.
Ναι να ονειρεύεσαι γιατί ακόμα κι όταν η αγκαλιά γίνεται για λόγους που εσένα σε κάνουν να πονάς τότε μια σωστή αγκαλιά οφείλει να σε παρηγορήσει αλλά και να σε κάνει να ονειρευτείς ξανά.
Και αν μέσα από αυτές τις λίγες ή πολλές για κάποιους λέξεις καταλάβαμε τη σημασία της αγκαλιάς το μόνο που μένει είναι να ψάξουμε στη καρδιά μας και να δούμε σε ποιους θα τη παρέχουμε αλλά και σε ποιους θα επιτρέψουμε να μας τη παρέχουν!
Κάτι τόσο πολύτιμο πρέπει να το δίνουμε και να μας το δίνουν άνθρωποι που πραγματικά το αξίζουν και πάνω απ’ όλα να τη δίνουμε σα «φάρμακο» σε αυτούς που πραγματικά το χρειάζονται.
Δε ξέρω για εσάς, αλλά εγώ μετά από τόσο ανάλυση περί της ανθρώπινης αγκαλιάς έχω ειλικρινά την ανάγκη να αγκαλιάσω και παρατηρώ πως τα άτομα που σκέφτηκα πως θα ‘θελα αυτή τη στιγμή να μπορούσα να αγκαλιάσω είναι αυτά που πάντοτε ήταν εκεί για να με αγκαλιάσουν πριν ακόμα εγώ τους το ζητήσω.
Γιατί έτσι πρέπει να λειτουργεί μια αγκαλιά! Ανοίγει για να σε κλείσει εκεί μέσα πριν ακόμη της ζητηθεί! Απλά το αισθάνεται και είναι έτοιμη να κάνει τη δουλειά της… απλά να σε κλείσει εκεί και χωρίς καν να σου μιλήσει ή να σου ζητήσει εξηγήσεις, να σε γιατρεύσει…
Γράφει η Κική Κωνσταντίνου Για Το healingeffect.gr
