Μια ζωή το σκας.
Σε όλες τις σημαντικές στιγμές σου εσύ επιλέγεις να είσαι απούσα.
Κοπάνα… που λένε.
Άρνηση της πραγματικότητας. Αποφυγή. Αδυναμία. Ανυπέρβλητος φόβος. Απερισκεψία. Αμέτρητα εμπόδια…
Και οι επιθυμίες σου… οι πραγματικές επιθυμίες σου στα αζήτητα.
Με πόσα στερητικά α δέχεσαι να περιβάλλεται η ζωή σου;
Πόσες τρικλοποδιές θα βάλεις ακόμα στον εαυτό σου;
Για να καλύψεις ανάγκες τρίτων πόσες ανάγκες δικές σου μπορείς να θυσιάσεις; Και για πόσο ακόμα;
Παίζεις κρυφτό. Με τα συναισθήματά σου. Με τον ίδιο σου τον εαυτό. Με τις ανάγκες σου.
Ωραίο το κρυφτούλι. Και χρήσιμο. Προστατεύει. Συντηρεί την πεποίθηση πως όλα βαίνουν καλώς. Διατηρεί την ομοιόσταση σε αυτό το σύστημα που λέγεται αυτεπίγνωση.
Καλά κάνεις και κρύβεσαι, λοιπόν. Μέσα από την άγνοια και την αποφυγή νιώθεις κερδισμένη.
Αλλά ξέρεις κάτι;
Το φτου και βγαίνω είναι πιο ωραίο!
Φτύσε κατάμουτρα όσους σε πόνεσαν και βγες στο ξέφωτο, ψυχή μου.
Φτύσε όσους δεν πίστεψαν ότι μπορείς να τα καταφέρεις. Και πρώτα από όλα τον εαυτό σου.
Φτύσε όσους πίστεψαν πως δεν αξίζεις την ευτυχία.
Μην αφήσεις τίποτα και κανέναν στη σκιά.
Η πραγματική ισορροπία δεν έρχεται με την αδιαφορία, τη φυγή ή τη φαινομενική νηνεμία.
Η πραγματική ισορροπία έρχεται όταν αντιμετωπίζεις τα θέλω σου. Όταν σταματάς να κρύβεσαι. Όταν είσαι εκεί και κυνηγάς. Όταν αναζητάς…
Θα μου πεις, σε πλήγωσαν. Το ξέρω. Ήμουν εκεί μαζί σου και το έζησα. Όμως κανείς δεν έχει τη δύναμη να σε πληγώσει αν δεν του παραχωρήσεις πρώτα εσύ αυτή την εξουσία.
Βγες έξω, στο φως και ρώτα. Ψάξε. Μάθε.
Μήπως έχει δει κάποιος την αγάπη σου; Για ρώτα…
Ενδέχεται να παίζει και αυτή κρυφτούλι μαζί σου.
Ίσως και να έχει καταλάβει ότι το σκας από τα πάντα και παντού.
Μήν χάσετε:
Ίσως στην τελική να έρθει όταν είσαι έτοιμη να τα φυλάξεις. Όταν αντέχεις πια να μετρήσεις πέντε-πέντε ως το εκατό και μετά να φωνάξεις δυνατά και θαρραλέα, να το ακούσουν όλοι:
ΦΤΟΥ ΚΑΙ ΒΓΑΙΝΩ.
Και αυτή τη φορά θα ψάχνεις και δε θα κρύβεσαι.
Αυτή τη φορά όλα θα γίνουν στα φανερά.
Δε θα θυσιάσεις κανέναν. Ούτε τον εαυτό σου.
Ανοιχτά χαρτιά. Ανοιχτά μάτια. Ανοιχτές καρδιές.
Αυτή τη φορά θα ψάξεις χωρίς φόβο.
Φτύσ’ τους όλους και κράτα μόνο όσους ξέρουν να παίζουν με μάτια ανοιχτά.
Και φέρε το παιχνίδι στα μέτρα σου.
Ξέχασα, καρδιά μου, να σου πω.
Το παιχνίδι της ζωής δεν είναι το κρυφτό.
Δεν παίζεται με τα μάτια σφαλιστά.
Το παιχνίδι της ζωής είναι το κυνήγι του χαμένου θησαυρού.
Δεν είσαι εσύ που πρέπει να κρύβεσαι αλλά τα στοιχεία που έχεις να αποκρυπτογραφήσεις.
Κάθε γρίφος που λύνεις σε πάει παρακάτω. Κάθε άνθρωπος που συναντάς σε οδηγεί κάπου. Κάθε στιγμή σε διαμορφώνει. Όμως εσύ είσαι εκεί και προχωράς. Δεν κρύβεσαι. Δε φοβάσαι. Δε λιποτακτείς.
Άσε το κρυφτό λοιπόν για τους αδύναμους και εσύ κυνήγα τα όνειρά σου.
Είναι εκεί έξω και σε περιμένουν.
Εσύ πού είσαι; Αργείς;
