Όταν ήμασταν μικρά παιδιά πιστεύαμε το παραμύθι ότι η πριγκίπισσα αφού βρήκε το βασιλόπουλο, παντρευόντουσαν και παρέμεναν μαζί ευτυχισμένοι κι ερωτευμένοι όλη τους την ζωή κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα! Οπότε κάπως έτσι, στην πίσω πλευρά του παιδικού μυαλού μας, μας έμεινε η ιδανική εικόνα του ιδανικού και παντοτινού έρωτα.
Ωραίο πράγμα ο έρωτας!
Είναι το καταφύγιο μας όταν η ρουτίνα μας ισοπεδώνει και η καθημερινότητα μας αγχώνει!
Μας δίνει ζωή, ενέργεια και δύναμη να κάνουμε το αδύνατο δυνατό ή έστω νομίζουμε ότι μπορούμε.
Και φτάσαμε στο σημείο όπου μεγαλώσαμε!
Μόνο που η πραγματικότητα από τα παραμύθια των παιδικών μας χρόνων, μας βγήκε λίγο διαφορετικότερη απ’ ότι την υπολογίζαμε!
Ο έρωτας δεν έχει πριγκίπισσες και βασιλόπουλα, δεν έχει πάντα ιδανικές συνθήκες, δεν έρχεται πάντα την σωστή στιγμή, αλλά το χειρότερο είναι ότι δεν ξέρεις αν θα έχει ημερομηνία λήξης.
Μα έχει ημερομηνία λήξης ο έρωτας;!
Ο έρωτας από μόνος του είναι μάγος!
Έχει την ιδιότητα να ωραιοποιεί όλα! Τυφλώνει, μεθάει, τρελαίνει! Δημιουργεί αισθήσεις και ψευδαισθήσεις κι όλοι μας έχουμε την ανάγκη ν’ αφεθούμε στην μαγεία του!
Είναι αυτός που μας δίνει την ελπίδα ότι όλα θα πάνε καλά αλλά είναι και ο ίδιος που μας τραβάει το χαλάκι κάτω από τα πόδια όταν η σκληρή πραγματικότητα έρχεται να βάλει εμπόδια στην πορεία του!
Και τι μπορεί να εμποδίσει ένα έρωτα;
Μήπως η λογική; Οι καταστροφικές συνέπειες που θα υπάρξουν στις μη αναστρέψιμες καταστάσεις;!
Και ιδού το δίλημμα:
Έναν τέτοιο έρωτα, αφήνεσαι και τον ζεις ή κάνεις την καρδιά σου πέτρα και τον προσπερνάς;!
Πονάει όταν πρέπει ν’ αφήσεις αυτό που σε έκανε να νιώσεις ζωντάνια σε κάθε κύτταρο σου.
Είναι αδύνατον να αποδεχθείς ότι πρέπει να τελειώσει το μόνο πράγμα που σου έδινε όρεξη για ζωή.
Μα τι μπορείς να αλλάξεις όταν ξέρεις πως τα δεδομένα δεν μπορούν να αλλαχθούν;!
Όταν συνειδητοποιείς ότι πας να πέσεις με τα μούτρα στον τοίχο που ορθώνεται ακριβώς μπροστά σου;!
Όταν και ο γκρεμός και το ρέμα είναι μονόδρομος;
Είναι σκληρό να ξέρεις πως δεν μπορείς να εμποδίσεις την ροή των γεγονότων και δεν είναι μόνο οι καλοκαιρινοί έρωτες που έχουν ημερομηνία λήξης δυστυχώς.
Μήν χάσετε:
Πόσο άδικο να λήγει άδοξα ένας έρωτας από διαφορετικές και ασύμβατες ζωές!
Πόσο σαδιστικό είναι όταν όλο το σύμπαν συνωμοτεί ο έρωτας να έρχεται όταν ήδη θεωρείται απαγορευμένος και καταδικασμένος από τις υπάρχουσες συνθήκες;
Ή όταν αναρωτιέσαι τι πήγε λάθος στην συγχρονικότητα και βρέθηκες με τον έρωτα που δεν θέλει μόνιμες μελλοντικές δεσμεύσεις ενώ είσαι ήδη στο όριο ηλικιακά για να πάρεις οριστικές αποφάσεις για την πορεία της ζωής σου;
Ή μήπως θα ξεφύγει από την μοίρα όταν ο ένας από τους δύο, αργά ή γρήγορα θα πρέπει να φύγει για την πατρίδα του γιατί ούτε αυτός μπορεί να μείνει μόνιμα στην δική σου αλλά ούτε κι εσύ στην δική του;
Όταν λοιπόν ξέρεις πως οι συνθήκες της ζωής σας δεν επιτρέπουν την εξέλιξη της σχέσης κι αναπόφευκτά θα έρθει η λήξη ενός έρωτα που θα έχει κουραστεί να παλεύει και ότι θα μείνει θα είναι μόνο οι καλές αναμνήσεις να θυμίζουν πως τον έζησες, τότε λοιπόν τι είναι το πιο σωστό να κάνεις;
Ποια είναι η σωστή απόφαση;
Να το ζήσεις ή να αφήσεις να περάσει και να μην το ακουμπήσεις καν;
Αν αποφασίσεις να σφίξεις τα δόντια στην επιθυμία και να τον προσπεράσεις, ίσως αυτή η επιλογή να πονάει λιγότερο και να είναι ασφαλέστερη αν θεωρείς πως η καρδιά σου δεν αντέχει άλλη πανωλεθρία και οι αντοχές σου έχουν εξανεμιστεί.
Αν όμως αποφασίσεις να το ζήσεις και να το ρισκάρεις όποια κι αν είναι η κατάληξη του, θεώρησε τον εαυτό σου τυχερό που το έζησε όσο κι αν κράτησε! Όσο κι αν πόνεσε!
Γιατί σ’ αυτήν την ζωή ερχόμαστε για να ζήσουμε και να μάθουμε! Να δοκιμάσουμε και να δοκιμαστούμε!
Στην θεωρία δεν μπορείς να μείνεις! Δεν ζεις μένοντας αδρανής.
Στην ουσία ανοίγεις πόλεμο!
Όπου μάχεσαι στην πρώτη γραμμή του πυρός αντιμετωπίζοντας σφαίρες και φλόγες, πληρώνοντας το τίμημα με αίμα και σάρκα!
Ακόμα κι αν ξέρεις πως δεν θα υπάρχει νίκη, θα είσαι πάντα με την κρυφή ικανοποίηση ότι τόλμησες και δεν δήλωσες δειλία!
Ρίχτηκες στην μάχη και οι λαβωματιές σου είναι τα παράσημα της καρδιάς!
Γιατί ακόμα και αν μάτωσες, άξιζε που το έζησες! Μην μετανιώνεις για τίποτα και προχώρα μπροστά! Μόνο μπροστά!
Μάζεψε τις δυνάμεις σου γιατί η ζωή συνεχίζεται και ο έρωτας κάποια στιγμή θα ξαναεμφανιστεί μπροστά σου και οφείλεις να είσαι πάντα σ’ ετοιμότητα!
Γιατί ακόμα και οι έρωτες με ημερομηνία λήξης έχουν μεγαλύτερη αξία από μια αιωνιότητα συναισθηματικής αδράνειας!
Γράφει η Γεωργία Τζανάκη – wp.loveletters.gr
