Κατάθλιψη

Κατάθλιψη

Γυρίζει παντού, είναι αναμεσά μας, την έχουν πολλοί συνάνθρωποι μας, χτυπάει ύπουλα και από το πουθενά και όμως είναι θεραπεύσιμη κάτι που λίγοι γνωρίζουν…είναι η κατάθλιψη. Η ασθένεια που έχει πάρει τα πάνω της ειδικά τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας και σε πολλές δυτικές χώρες.

Η οικονομική κρίση, οι επιθυμίες για όλο και περισσότερα αγαθά, το περιβάλλον της κοινωνίας μας και οι επιβολές από τα media, είναι σα να είναι όλα χτισμένα πάνω σε ένα σαθρό βάθρο που από κάτω κρύβουμε την θλίψη μας. Ένα χαλάκι που θα καλύψουμε τα σκουπιδάκια, όταν όμως μας το τραβήξει κάποιος θα αποκαλυφθεί το μεγάλο κακό!

Μιλώντας πρόσφατα με μια φίλη, μου αποκάλυψε ότι χρόνια τώρα έχει ένα μπούκωμα, ένα πλάκωμα στο στήθος, έναν εσωτερικό πόνο.

Advertisement

Ότι κρύβει πράγματα που δεν έχει μιλήσει ποτέ και έχει άστατο ύπνο, κλείνεται στο σπίτι, δε θέλει να μιλήσει με κόσμο. Ότι πάλι καλά που είναι η δουλειά της που την αναγκάζει να βγει έξω και το μόνο που σκέφτεται είναι πως και πότε θα γυρίσει σπίτι….στο καταφύγιο της!

Πόσοι άραγε από εμάς το έχουμε νιώσει αυτό και πόσο συχνά μας συμβαίνει; Γιατί η διαφορά μιας προσωρινής θλίψης(που είναι απόλυτα κατανοητή μετά από ένα δυσάρεστο γεγονός) με την κατάθλιψη, είναι πως διαρκεί πολύ, έχει μεγάλο υπόβαθρο, κρύβει διαιωνισμένες καταστάσεις από τα παιδικά και εφηβικά χρόνια και κάποια στιγμή απλά εκδηλώνεται. Εμφανίζεται και χτυπάει από το πουθενά και σε αφήνει άναυδο. Είναι αυτό που έχει ονομαστεί ως κρίσεις πανικού από τους ψυχολόγους.

Μέχρι σήμερα δεν είναι πλήρες κατανοητό τι πυροδοτεί την κατάθλιψη και σε ότι οφείλεται. Αν υπάρχει συγκεκριμένη αιτία δεν έχει διευκρινιστεί. Υπάρχουν μόνο καταστάσεις που κάνουν τους ανθρώπους πιο επιρρεπείς σε αυτήν όπως η αρνητική στάση απέναντι στη ζωή(ψυχολογική άρνηση για ζωή), βιοχημική ανισορροπία στον εγκέφαλο, άσχημα και θλιβερά γεγονότα, γενετική σύνδεση και κληρονομικότητα (παραμένει αδιευκρίνιστο ακόμα το πώς).

Αναλόγως τα συναισθήματα που την προκάλεσαν εξαρτάται και η διάρκεια της. Το ίδιο αφορά και την επιστροφή της, ειδικά αν δεν έχει ακολουθήσει ο ασθενής ψυχολογική βοήθεια και στήριξη( 1 στα 2 άτομα που έχει περάσει κατάθλιψη μια φορά, στη διάρκεια της ζωής του την ξαναπερνά).

Αν ζητηθεί επαγγελματική βοήθεια και θεραπεία, μπορεί να ξεπεραστεί μέσα σε λίγους μήνες ή και εβδομάδες ακόμα! Πρώτα με ψυχολογική και συμβουλευτική καθοδήγηση. Αναλόγως την περίπτωση μπορεί να υπάρξει και δραστική φαρμακευτική αγωγή.

Το δυσάρεστο είναι πως οι περισσότεροι αρνούνται να παραδεχτούν ότι έχουν πρόβλημα κατάθλιψης και τελικά ζητούν βοήθεια μετά από πολύ καιρό, ενίοτε και ποτέ σε όλη την υπόλοιπη ζωή τους. Άλλωστε θεωρούν ότι δεν υπάρχει θεραπεία και δυστυχώς χάνονται σε μια δίνη που γίνεται όλο και χειρότερη όσο περνούν τα χρόνια. Ενώ είναι τόσο εύκολο, αρκεί να γίνει το πρώτο βήμα, αυτό της παραδοχής!

Έπειτα να ζητήσουν βοήθεια από το κοντινό τους συγγενικό και φιλικό περιβάλλον. Μερικές φορές είναι πιο εύκολο να ζητήσουν βοήθεια από ειδικές ομάδες στήριξης, γιατί συνηθίζεται να μιλάμε πιο εύκολα σε αγνώστους. Και αυτό γιατί δε μας ενδιαφέρει η κριτική τους και δεν έχουμε το φόβο της άσχημης/αρνητικής αντιμετώπισης. Η ομοιοπαθητική επίσης τα τελευταία χρόνια έχει βοηθήσει πάρα πολύ στην αντιμετώπιση της κατάθλιψης

Στην κατάθλιψη το μαύρο σύννεφο που κυριεύει το μυαλό σε κάνει να τα βλέπεις όλα αρνητικά, μαύρα, άλυτα. Ότι οι δικοί σου άνθρωποι είναι και εχθροί. Ότι κάνεις δε μπορεί να σε καταλάβει, να νιώσει αυτό που περνάς! Πόσο λάθος όμως είναι αυτό! Υπάρχουν πολλοί γύρω μας, ακόμα και στο άμεσα κοντινό μας περιβάλλον που βιώνουν παρόμοιες καταστάσεις, ίσως και χειρότερες.

Το να εξομολογηθούμε και να παραδεχτούμε τι μας συμβαίνει είναι το πρώτο μεγάλο βήμα, η αρχή για να λύσει κανείς αυτό το Γόρδιο δεσμό. Γιατί είναι ένας δεσμός που λύνεται, εύκολα μάλιστα. Η κατάθλιψη δεν ανήκει στις βαριά ψυχολογικές ασθένειες (μελαγχολία, συνεχόμενες κρίσεις πανικού, ψυχολογικές παρενέργειες μετά από θεραπεία καρκίνου κ.α.)

Αν αντιληφθείτε ότι ένα μέλος της οικογένειας σας η του περιβάλλοντος σας πάσχει από κατάθλιψη

Το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να τους ενθαρρύνετε χωρίς πίεση να σας μιλήσουν. Να τους δείξετε πόσο διαθέσιμοι είστε για αυτούς, να τους ακούσετε χωρίς να κριτικάρετε ότι σας πουν αλλά να είστε συμπονετικοί και συγκαταβατικοί. Ρωτήστε το ίδιο το άτομο αν χρειάζεται βοήθεια, αν θέλει να του την προσφέρετε η να το βοηθήσετε να την αναζητήσει. Εμπλέξτε κι αλλά άτομα του περιβάλλοντος ώστε να εστιάσουν την προσοχή τους στο άτομο με κατάθλιψη. Να αισθανθεί ότι νοιάζονται κι άλλοι για αυτόν/αυτήν.

Πριν μια εβδομάδα ένας 27χρονος Ιρλανδός, ο Doug Leddin, βρήκε το θάρρος να δημοσιεύσει ένα 4λεπτο βίντεο, που εξομολογείται δημόσια ότι πάσχει από κατάθλιψη. Το βίντεο ήδη σε λίγες μέρες κάνει τον γύρο του κόσμου και ο Doug, κατάφερε αυτό που ήθελε όπως αναφέρει: ¨είμαι νευρικός ήδη όσο δε πάει άλλο που το κάνω αυτό όμως ελπίζω να βοηθήσει εκατομμύρια άλλους στον κόσμο, γιατί δε μπορεί μόνο εγώ να νιώθω έτσι!¨

Με απόλυτη ειλικρίνεια μιλάει για την ταλαιπωρία που βιώνει τα τελευταία 10 χρόνια που δεν είχε μιλήσει πουθενά για το πόσο υποφέρει. Ότι όλοι νομίζουν πως είναι χαρούμενος και ευτυχισμένος και συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Ότι αρκετός κόσμος φοβάται να μιλήσει για να μην τον κριτικάρουν οι συνάδελφοι του ή να χάσει τη δουλειά του. Ότι θα τον βλέπουν σαν άρρωστο από εδώ και πέρα.

Μήν χάσετε:

 

Δεν ξέρω αν είναι τυχαίο που το βίντεο το έφτιαξε ένας Ιρλανδός, αρά ένας νεαρός που επίσης βίωσε την οικονομική κρίση στην χώρα του μέχρι και πρόσφατα. Σε μια Ιρλανδία που ακόμα ανακάμπτει. Είμαι σίγουρος όμως πως πολλοί Έλληνες νιώθουν το ίδιο. Ζούμε σε ένα περιβάλλον τρομοκρατίας, φόβου, αβεβαιότητας, ανασφάλειας. Οι συνάνθρωποι μας γίνονται όλο και πιο απόμακροι, ξεχνώντας κάτι πολύ βασικό: όλοι το περνάμε αυτό το ζόρι, είμαστε όλοι μαζί σε ότι συμβαίνει στην χώρα μας. Και αντί να στηρίξουμε ο ένας τον άλλον, γινόμαστε χειρότεροι εχθροί και από τους εχθρούς μας;

Δείτε το βίντεο του Doug Leddin

Βογιατζής Ηλίας, newsitamea.gr

Μην Χάσετε! Ακολουθήστε μας!