Ο κομπλεξικός κουβαλάει, μόνιμα, στην καμπούρα του, την ανεπάρκεια του και υποφέρει οικτρά. Μια οχιά που περιμένει, κρυμμένη στην γωνιά της, ορμάει και δαγκώνει. Σε τέτοιες περιπτώσεις, για σένα, τον μόνιμο στόχο αυτού του ανθρώπου, υπάρχουν δύο λύσεις.
Θυμήθηκα τον κομπλεξικό όταν είδα στο γήπεδο τον Πέπε να πατάει, δήθεν τυχαία το χέρι του Μέσι. Αν θα μπορούσε θα έκοβε τα πόδια του αλλά αυτό δεν ήταν δυνατόν να το κάνει δημόσια. Η πράξη του ήταν τόσο χαρακτηριστική που κανένας, στον κόσμο, δεν θα μπορέσει να ισχυριστεί ότι ήταν τυχαία.
Ο κομπλεξικός δεν μπορεί, και δεν θα μπορέσει ποτέ, να φτάσει στο μεγαλείο και την απλότητα του χαρισματικού ή απλώς νορμάλ άνθρωπου. Έχει επίγνωση της ανυπαρξίας του, δεν μπορεί να το χωνέψει και αναγκαστικά επιλέγει ανέντιμα μέσα για να τον πολεμήσει. Η συμπεριφορά του είναι προβληματική κρύβοντας μία διαταραγμένη προσωπικότητα. Ξεχωρίζει με την μανία που έχει στο να κρίνει και να μην έχει άλλη απασχόληση από την μόνιμη ματιά πάνω στις πράξεις των άλλων.
Η δημόσια εμφάνισή του, επιφανειακά δείχνει άψογη με βάση τα πρότυπα του καθωσπρεπισμού και βασικά είναι τέλειος. Όμως τον αναγνωρίζεις όταν ξεσκεπάζεται στις μικρές λεπτομέρειες, όταν χαμηλόφωνα μπαίνει στις συζητήσεις και εμπιστευτικά εκτοξεύει τα, γεμάτα δηλητήριο, βέλη του. Παρατηρήσεις που χαρακτηρίζονται από πικρά και γεμάτα πονηριά σχόλια. Από χολή συμπυκνωμένη που φανερώνεται σε όλες τις εκφάνσεις της δημόσιας ζωής του. Άδικος στους χαρακτηρισμούς και μικρός στην επιμονή ενασχόλησης με τις πράξεις του άλλου. Του άξιου.
Όλοι μας, στους χώρους εργασίας μας, συναντάμε και αντιμετωπίζουμε τον κομπλεξικό. Είναι ο συνάδελφος που παίρνει τηλέφωνο, από το σπίτι του, στην εφημερία σου για να ρωτήσει τι κάνουν οι ασθενείς. Σαν να μην υπάρχεις εσύ που εκείνη την στιγμή επωμίζεσαι όλες τις ευθύνες της κλινικής.
Είναι αυτός που το πρώτο πράγμα που κάνει όταν έρχεται στην κλινική είναι να ελέγξει τις εισαγωγές που έκανες. Είναι ο ίδιος που σπεύδει να πληροφορήσει, στην πρωινή επίσκεψη για τα προβλήματα των ασθενών που ανήκουν στην αρμοδιότητά σου ισχυριζόμενος ότι ανησυχεί για την κατάσταση υγείας τους.
Ο ίδιος που ενημερώνει ,τους συγγενείς των ασθενών σου, για το τι θα κάνεις στο χειρουργείο με το πρόσχημα ότι δεν σε βρίσκανε οι συγγενείς και “θυσιάστηκε” αυτός για να μην ταλαιπωρηθούν. Αυτός που θα δηλώσει δημόσια ότι προβληματίζεται μαζί σου -αλλά εν απουσία σου- για τις επιπλοκές και τις κατάλληλες λύσεις αποφυγής αυτών.
Ο κομπλεξικός κουβαλάει, μόνιμα, στην καμπούρα του, την ανεπάρκεια του και υποφέρει οικτρά. Μια οχιά που περιμένει, κρυμμένη στην γωνιά της, ορμάει και δαγκώνει. Σε τέτοιες περιπτώσεις, για σένα, τον μόνιμο στόχο αυτού του ανθρώπου, υπάρχουν δύο λύσεις. Η μία είναι κατά μέτωπο αντίσταση, μάχη και νίκη ή ήττα ανάλογα με τα μέσα που θα χρησιμοποιηθούν εναντίον σου.
Θα υπάρξουν απώλειες και εσύ ηττημένος ή νικητής θα αποδείξεις δημόσια ότι ούτε χαζός είσαι και ικανός είσαι. Ο κομπλεξικός αποφεύγει τον ανοικτό μέτωπο επειδή εκεί φαίνεται πόσο λίγος είναι. Πάντα στις ανοικτές διαδικασίες ο κομπλεξικός χάνει!
Η άλλη λύση, που τον πονάει πολύ, είναι να μην του δώσεις καμία σημασία. Να γελάς με τους ισχυρισμούς του και να του γυρίσεις την πλάτη. Θα τον αποκλείσεις από τις παρέες και τις ομαδικές συνευρέσεις σου.
Η χολή του σπάει επειδή δεν προβάλεις καμία αιτιολογία άρα δεν μπορεί να σε κατηγορήσει. Απλώς δεν υπάρχει ούτε για σένα ούτε για την παρέα της δουλειάς και τα σχόλιά του θα τα πει πλέον μόνο στα ντουβάρια ή στον τηλεφωνητή του σπιτιού του.
