Προφανώς, οι άντρες ερωτεύονται με πάθος και βιώνουν όλα τα αισθήματα της έκστασης και της εγκατάλειψης, όλη την ευτυχία, την αγωνία και τη συγκίνηση που συνοδεύει τον έρωτα.
Ωστόσο, σύντομα αυτά τα συναισθήματα τους προκαλούν μεγάλη σύγχυση και τρόμο. Οι άντρες μεγάλωσαν έχοντας κατά νου ότι δεν πρέπει να αφήνουν τον εαυτό τους να χάνει τον έλεγχο ή να γίνονται υπερβολικά συναισθηματικοί.
Παραδοσιακά, οι άντρες έχουν διδαχτεί να μη παίρνουν τον έρωτα πολύ στα σοβαρά, να μην αφήνουν τις γυναίκες να «κυβερνούν» τη ζωή τους. Δεν εμπιστεύονται τα έντονα συναισθήματα που τους κατακλύζουν και θέλουν να απελευθερωθούν από αυτά, γιατί τους κάνουν να συμπεριφέρονται με ένα τρόπο για τον οποίο δεν αισθάνονται υπερήφανοι.
Οι περισσότεροι άντρες δε νιώθουν άνετα όταν ερωτεύονται βαθιά. Αν και στην αρχή μίας σχέσης φαίνεται από τις περιγραφές των συναισθημάτων τους ότι βιώνουν με την ίδια ένταση με τις γυναίκες τα υπέροχα αισθήματα του έρωτα, σύντομα αρχίζουν να αισθάνονται άγχος, νιώθουν παγιδευμένοι και θέλουν να δραπετεύσουν.
Αυτό ξεκινά από την αίσθηση της απώλειας ελέγχου, νιώθουν ότι παύουν να είναι λογικοί και «ορθολογιστές» και αυτό το συναίσθημα τους είναι πολύ δυσάρεστο. Θεωρούν «γυναικεία» συμπεριφορά το να γίνεσαι «υπερβολικά συναισθηματικός».
Νιώθουν άβολα με τα αισθήματα του έρωτα, της επιθυμίας, της ανάγκης, της αδυναμίας που τους κάνουν να αισθάνονται ευάλωτοι, και τελικά δεν παντρεύονται τις γυναίκες που «ερωτεύτηκαν» περισσότερο ή αγάπησαν με πάθος. Δυσπιστώντας στα αισθήματα τους, προσπαθούν να ξεφύγουν από την ίδια τους τη συναισθηματική ειλικρίνεια.
Όταν λοιπόν ερωτευτεί ένας άντρας αρχίζει να αισθάνεται εκτός ελέγχου. Νιώθει λιγότερο «άντρας» και αρχίζει να πιστεύει ότι η γυναίκα αποκτά τον έλεγχο και σιγά σιγά αρχίζει να υποτάσσεται σε αυτή. Αυτό τον κάνει να υποφέρει. Έτσι έχει την τάση να κάνει πίσω, να προκαλέσει μία σύγκρουση, μία αφορμή να απομακρυνθεί, προκειμένου να ξαναβρεί τον εαυτό του, τον αυτοέλεγχό του.
Ψάχνει και επιθυμεί να βρει μία σταθερή γυναίκα που δε θα τον βάζει στη δύσκολη θέση να επανεξετάζει τη ζωή του. θεωρεί τις γυναίκες που τον εξιτάρουν έντονα σεξουαλικά, ως επικίνδυνες. Οι πιο πολλοί θεωρούν το χωρισμό από μία «επικίνδυνη» γυναίκα ως μία ορθολογική απόφαση και νιώθουν υπερήφανοι επειδή έπραξαν συνετά, ψύχραιμα, συντεταγμένα και «μυαλωμένα», παρόλο που ενδόμυχα νοσταλγούν τη χαμένη τους αγάπη. Είναι περήφανοι γιατί πήραν τη σωστή απόφαση, δεν άφησαν τα συναισθήματά τους να τους παρασύρουν και διατήρησαν τον έλεγχο.
Δυστυχώς όμως οι περισσότεροι γάμοι που βασίζονται σε αυτή την ορθολογική ιδέα συνήθως ακολουθούν το μοντέλο των εξωσυζυγικών σχέσεων, καθώς δε χαρακτηρίζονται από μεγάλη οικειότητα με τη ρομαντική έννοια.
