Ακούω τριγύρω μου ζευγάρια να γκρινιάζουν συνεχώς για τη σχέση τους. Κυρίως όμως βλέπω άντρες που ενώ γκρινιάζουν και δεν είναι ευχαριστημένοι, δεν κάνουν κάτι για αυτό.
Σου λέει «δεν μπορώ άλλο, περιμένω να αλλάξει η κατάσταση αλλά τίποτα».
Προφανώς τίποτα. Τι περίμενες δηλαδή; Να γίνει ένας άλλος άνθρωπος στην πορεία; Μα έτσι την γνώρισες.
Ο Μπουκάι έχει πει κάπου πως ο λόγος που μας ενώνει σε μια σχέση πιθανά να είναι ο ίδιος λόγος που μετά θα μας χωρίσει. Αυτό που προσέξαμε, που θαυμάσαμε και μας έκανε να πλησιάσουμε τον άνθρωπό μας μπορεί να είναι και αυτό που θα μας κουράσει αργότερα. Αυτό για το οποίο θα γκρινιάξουμε που το έχει και θα θελήσουμε να το αλλάξουμε.
Και αναρωτιέμαι εγώ με το φτωχό μου το μυαλό. Λέγεται αυτό αγάπη;
Αγαπάω κάποιον όταν δεν τον αποδέχομαι; Όταν άλλα λέω μπροστά του και άλλα πίσω του; Όταν αρνούμαι να δω ποιος είναι πραγματικά και περιμένω να γίνει κάτι άλλο; Να γίνει αυτό που θέλω δηλαδή…
Ναι έχω υπάρξει και εγώ η γυναίκα κάποιου που γκρίνιαζε και δεν ήταν ευχαριστημένος. Αλλά γκρίνιαζε σε όλους τους άλλους. Και απλά ήλπιζε να αλλάξει η κατάσταση. Από μόνη της.
Προσωπικά δεν θα ήθελα να είμαι με κάποιον που δεν είναι ευχαριστημένος αλλά προσποιείται τον ευχαριστημένο. Δεν θα ήθελα να τρέφω τη σχέση μου με ψευδαισθήσεις. Έχω μάθει να τα βάζω κάτω και να τα λύνω ένα-ένα. Αν λύνονται. Αλλά και αν δεν λύνονται τουλάχιστον προτιμώ να έχω προσπαθήσει μαζί με τον άλλον παρά να τα κουκουλώνω και να τα κρύβω κάτω από το χαλί και να πείθω ακόμα και τον εαυτό μου πως θα αλλάξει η κατάσταση. Και αν έχω προσπαθήσει και δεν αλλάζει κάτι, μπορώ πάντα να φύγω από μια σχέση που δεν μου ταιριάζει.
Ας τα πάρουμε λοιπόν από την αρχή. Τι κάνει έναν άντρα να μένει στάσιμος σε μια τέτοια κατάσταση, σε μια τέτοια σχέση;
Μήν χάσετε:
Η ανασφάλεια για το αν θα βρει αυτό που θέλει και τι τον περιμένει παρακάτω.
Η ελπίδα πως θα αλλάξει η κατάσταση.
Ο φόβος να χειριστεί την κατάσταση και η πιθανότητα να πληγώσει την κοπέλα του.
Η απογοήτευση προηγούμενων σχέσεων, πιθανόν με επαναλαμβανόμενα μοτίβα.
Η εξαρτητική αγάπη που έχει αναπτύξει προς το πρόσωπο και η δυσκολία-αδυναμία του να απεξαρτηθεί.
Άσε που έχω αρχίσει να πιστεύω πως σε κάποιους ανθρώπους αρέσει η γκρίνια. Τι εννοώ με αυτό; Πως γουστάρουν να έχουν το μυαλό τους συνεχώς κατειλημμένο, να προβληματίζονται, να είναι σε μια συνεχή ανησυχία. Αυτό κρατάει ζωντανό το ενδιαφέρον τους για τον άλλον άνθρωπο.
Όποιος και να είναι πάντως ο λόγος που ένας άντρας μένει σε μια τέτοια σχέση, ένα θέλω να του πω.
Δεν είσαι δέντρο να μένεις ακίνητος. Κουνήσου από τη θέση σου.
Είτε δες τι μπορείς να αλλάξεις μαζί με τη σύντροφό σου, μιλώντας με ειλικρίνεια και εμπιστοσύνη, είτε βγες από τη μιζέρια της γκρίνιας και της αναβολής. Δεν σου αξίζει. Ούτε στην κοπέλα σου αξίζει.
Διεκδίκησε και πάλεψε για μια σχέση ποιότητας.
Ματίνα Σταθάκη – https://www.ewoman.gr/
