Μπαίνουμε στις σχέσεις χωρίς να καταλαβαίνουμε ότι τα προβλήματα που έχουμε, έχουν αφετηρία στις αόρατες εντολές που κουβαλάμε από τους γονείς μας.
Τα περισσότερα από τα ζευγάρια που μπαίνουν στη θεραπεία, δε διαθέτουν επαρκή κατανόηση για την πραγματική λειτουργία της δέσμευσης. Αντίστοιχα, στη θεραπεία ζεύγους, βλέπουμε τα ίδια λάθη δέσμευσης να γίνονται επανειλημμένα. Από αυτά τα λάθη, δύο ξεχωρίζουν ως τα πιο κοινά και τα πιο σοβαρά.
Το πρώτο λάθος είναι ότι οι άνθρωποι επιμένουν στα αποτελέσματα (τα οποία δεν μπορούν να ελεγχθούν) και όχι στις διαδικασίες (οι οποίες είναι πάντοτε υπό τον έλεγχό μας). Η πρώτη πρόταση του βιβλίου του Επίκτητου Η τέχνη του ζην (που κυκλοφόρησε πριν από 2.000 χρόνια και θεωρείται το πρώτο βιβλίο αυτοβοήθειας της ανθρωπότητας) είναι: Το μυστικό της ευτυχίας είναι να συνειδητοποιείς ότι ορισμένα πράγματα μπορούν να ελεγχθούν και κάποια δεν μπορούν.
Πουθενά αυτή η αλήθεια δεν είναι πιο εμφανής από ό,τι στις στενές σχέσεις. Ας χρησιμοποιήσουμε ένα οικείο παράδειγμα για να το καταλάβουμε: ένας παραδοσιακός όρκος γάμου μας δεσμεύει να αγαπάμε, να τιμούμε και να υπακούμε το σύντροφό μας μέχρις ότου ο θάνατος μας χωρίσει. Αυτή είναι μια δέσμευση που στοχεύει στο αποτέλεσμα και είναι καταδικασμένη να αποτύχει από την αρχή της. Κανένας από εμάς δεν ελέγχει αν θα ξυπνήσει ένα πρωί και θα αγαπά και θα τιμά το/τη σύντροφό του.
Μήν χάσετε:
Τα συναισθήματα από τη φύση τους είναι πέρα από τον έλεγχό μας. Αυτό που είναι υπό τον έλεγχό μας είναι πώς αντιμετωπίζουμε τα συναισθήματά μας όταν τα ανακαλύψουμε. Μπορούμε να τα αγνοήσουμε, να τους δώσουμε προσοχή, να μιλήσουμε ειλικρινά για αυτά ή να σφιχτούμε για να τα κρύψουμε. Ορισμένες από αυτές τις επιλογές κάνουν σίγουρα καλύτερες τις σχέσεις.
Το δεύτερο λάθος είναι η αποτυχία να κατανοήσουμε μια βαθιά αλήθεια για τη δέσμευση: κάθε στιγμή και με κάθε τρόπο, παίρνουμε ακριβώς αυτό που είμαστε δεσμευμένοι να πάρουμε. Εδώ βρίσκεται το γιατί η ανακάλυψη αυτή είναι τόσο ανησυχητική όσο και δυνητικά απελευθερωτική: όλοι μας διαθέτουμε υποσυνείδητες δεσμεύσεις – κρυφές από τη δική μας ματιά και περιτριγυρισμένες από αμυντικούς τοίχους- που σαμποτάρουν τις συνειδητές δεσμεύσεις μας.
Έχουμε διαπιστώσει ότι υπάρχει μόνο ένας γρήγορος και αλάνθαστος τρόπος για να μάθουμε σε τι πραγματικά έχουμε δεσμευτεί και αυτό είναι να εξετάσουμε τα αποτελέσματα που παράγουμε, ως προϊόντα της δέσμευσής μας. Για παράδειγμα, ακόμα κι αν πιστεύουμε ότι είμαστε αποφασισμένοι να ξοδέψουμε περισσότερο ποιοτικό χρόνο μαζί με το σύντροφό μας, μια γρήγορη ματιά στα αποτελέσματα θα μας πει εάν το επιτυγχάνουμε. Εάν δεν ξοδεύουμε περισσότερο ποιοτικό χρόνο μαζί, πρέπει να παραδεχτούμε ότι δεν είμαστε πραγματικά δεσμευμένοι σε αυτό.
