Μην ζητάς από κανέναν να σου δώσει κάτι πού δεν έχει.
Άφησε τις καταστάσεις να εξελιχθούν μόνες τους φυσικά.
Μην ζητάς την προσοχή ,το χάδι, την αγκαλιά ,την αφοσίωση,τον έpωτα. Άσε αυτά να έρθουν να σε βρουν όταν θα είναι η σωστή στιγμή.
Μην ζητάς από τους άλλους να σου δώσουν πράγματα που δεν έχουν, ή που δεν πρόκειται ποτέ να αποκτήσουν. Είναι σαν να ζητάς από έναν αναλφάβητο να σου διαβάσει ένα διήγημα ή από έναν άνθρωπο που δεν ξέρει καθόλου κολύμπι, να διασχίσει ολόκληρη θάλασσα για να έρθει κοντά σου.
Πολλές φορές από τα έντονα συναισθήματα μας κατακλύζουν ή από τον παρορμητισμό μας, ζητάμε από τούς ανθρώπους του περιβάλλοντός μας ,να μας δώσουν πράγματα πού οι ίδιοι από μόνοι τους, χωρίς παρακίνηση ποτέ δεν θα έδιναν .
Μην ζητάς από κανέναν κάτι που από μόνος του δεν σου διαθέτει.
Είτε πρόκειται για χρόνο, είτε για χρήμα, είτε για συναίσθημα.
Ότι είναι να σου δοθεί, πρέπει να έρχεται απλόχερα και αβίαστα κοντά σου.
Μόνο έτσι ανήκει σε σένα.
Μήν χάσετε:
Μόνο έτσι θα είναι δικό σου.
Αλλιώς να είσαι σίγουρος ότι θα είναι περαστικό, θα είναι δανεικό και πρόσκαιρα δικό σου.
Να μην ζητάς από κανέναν τίποτα και να μην έχεις προσδοκίες μάταιες. Αυτοί που νοιάζονται αληθινά για σένα καταλαβαίνουν πώς αισθάνεσαι και ξέρουν τί ακριβώς έχεις ανάγκη.
Γι αυτό μην γίνεσαι ζητιάνος.
Μην γίνεσαι επαίτης.
Ο γενναιόδωρος άνθρωπος είναι γενναιόδωρος σε όλα του.
Όχι κατ’ ανάγκη αλλά από επιλογή.
Κανείς δεν βγάζει από τις αποσκευές της ζωής του πράγματα που με κόπο έχει αποκτήσει να τα σκορπίσει δεξιά και αριστερά άσκοπα.
Γι’ αυτό κάθε φορά πού είμαστε στο κρίσιμο σημείο να δώσουμε μία κατεύθυνση για το πώς έπρεπε να είχε λειτουργήσει ο άλλος ας το σκεφτούμε δίπλα και τριπλά.
Αν ο άλλος ήταν έτοιμος να το κάνει θα το είχε κάνει από μόνος του χωρίς καμία υπόδειξη.
Μην ζητάς από τούς άλλους να δώσουν, ζήτα μόνο από τον εαυτό σου να ακολουθεί την δικιά του πορεία. Να κάνει σωστές επιλογές και να εξελίσσεται πάντα προς το καλύτερο. Φρόντισε η δική σου ζωή να έχει την τροχιά που θέλεις και μην αφήνεις κανέναν δορυφόρο να στέκεται εμπόδιο σ’ αυτήν.
Γράφει η Ρούλα Παγιαλάκη
