Η εμπειρία και η ιστορία έχουν δείξει επανειλημμένως ότι ο πόνος της απόρριψης, παρόλο που μας ταλαιπωρεί βαθιά και για μεγάλο διάστημα, σχεδόν ποτέ δεν κρατάει για πάντα. Τις περισσότερες φορές, το ξέρουμε μέσα μας ότι το μαρτύριο που περνάμε κάποια στιγμή θα τελειώσει, αλλά η γνώση αυτή είναι θεωρητική, ελάχιστα παρηγορητική και, μάλιστα, σε κάποιο βαθμό, γίνεται και ενοχλητική.
Οι άνθρωποι γύρω μας, “ειδικοί” ή μη, συνήθως έχουν τη δική τους άποψη για το “φυσιολογικό” ή “επιτρεπτό” προβλεπόμενο διάστημα προκειμένου κάποιος να ξεπεράσει μια απόρριψη και, πολλές φορές, έχουν τα ανάλογα μέτρα να προτείνουν, τα οποία υποτίθεται συντομεύουν ή διευκολύνουν τη διαδικασία.
Άλλοι μας προτρέπουν να συσφίξουμε τις σχέσεις μας με συγγενείς και φίλους (δεν είναι “λάθος”, η σύνδεση με τους ανθρώπους προκαλεί έκκριση των φυσικών οπιοειδών που απαλύνουν τον πόνο), ενώ άλλοι μας παροτρύνουν να το ρίξουμε στην άσκηση (ούτε αυτό είναι “λάθος”, επίσης προκαλεί έκκριση των φυσικών οπιοειδών).
Υπάρχουν διάφορες “συμπτωματικές” παρεμβάσεις, άλλες λιγότερο και άλλες περισσότερο αποτελεσματικές, αλλά αν ρωτάτε εμένα, δεν πιστεύω ότι υπάρχουν έτοιμες συνταγές, κατάλληλες για όλους, τις οποίες εκτελούμε και, ως δια μαγείας, απαλλασσόμαστε από τις δυσάρεστες αισθήσεις που μας κατακλύζουν.
Σε αυτά τα θέματα, κανένας δεν μπορεί να μας υποδείξει τίποτα. Μέχρι να νιώσουμε πραγματικά έτοιμοι και να αποφασίσουμε να το αφήσουμε πίσω μας, είναι δικό μας αναφαίρετο δικαίωμα να πονέσουμε γι’ αυτόν ή αυτά που χάσαμε για όσο καιρό θέλουμε ή όσο καιρό αντέχουμε.
Διαβάστε ακόμα: Η αίσθηση ότι μας υπέβαλαν σε αξιολόγηση, εκτίμησαν την αξία μας και τελικά μας καταχώρησαν ως ανεπαρκείς και απόβλητους, στο άρθρο Απόρριψη σημαίνει Αξιολογηθήκαμε και Βρεθήκαμε Λίγοι.
ΞΕΠΕΡΝΩ ΤΗΝ ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΜΠΟΡΩ ΚΑΙ ΤΟ ΧΩΡΑΩ ΜΕΣΑ ΜΟΥ
Όσο και να αντισταθούμε, κάποια στιγμή, από κούραση ή εξάντληση συνήθως, δεν είναι πλέον δυνατό να κρυβόμαστε από την αλήθεια. Κάποια στιγμή δεν μένει τίποτα άλλο από το να δεχτούμε ότι το όχι του άλλου είναι οριστικό, ότι η σχέση ή το όνειρο τελείωσε και ότι εκείνος έχει φύγει.
Η σκληρή αλήθεια είναι ότι ο άλλος, όσο κι αν προσπάθησε ή προσπαθήσαμε, δεν μπόρεσε να μας αγαπήσει ή έπαψε να μας αγαπά και δεν κατάφερε να εκτιμήσει την αξία μας με τον τρόπο που εμείς θα θέλαμε. Δεν έχουμε επιλογή παρά να σεβαστούμε αυτά τα δεδομένα κι από εκεί και πέρα να σεβαστούμε και τον εαυτό μας.
Προφανώς δεν υπάρχουν κουμπιά να πατήσουμε και να αλλάξουμε τα συναισθήματά μας σε μια στιγμή. Αν έτσι νιώθουμε, συνεχίζουμε να αγαπάμε τον άλλο και συνεχίζουμε να τον έχουμε στη ζωή μας, αν το θέλει κι εκείνος, και αν νομίζουμε ότι αυτό μας βοηθάει με κάποιο τρόπο – αρκεί να μην παραμυθιαζόμαστε ότι τον κρατάμε στη ζωή μας αποδεχόμενοι την νέα κατάσταση ενώ αποκάτω η κρυφή ατζέντα λέει ότι τον κρατάμε για να τον κάνουμε να αλλάξει γνώμη…
